در قرن هفدهم میلادی، هنگامی که خورشید بر فراز خلیج‌فارس طلوع می‌کرد، بندرعباس، یا همان «گامرون» افسانه‌ای، با هیاهوی کشتی‌های غول‌پیکر زنده می‌شد. کشتی‌های تجاری کمپانی هند شرقی هلند (VOC) و انگلیس، با بادبان‌های برافراشته، در مقابل ساحل شهر لنگر می‌انداختند و عمارت کلاه‌فرنگی، بنایی با معماری هلندی، به‌عنوان قلب تپنده تجارت منطقه می‌درخشید. این بندر، دروازه‌ای بود که ایران را به بازارهای جهانی پیوند می‌داد.
تصور کنید ملوانان خسته از سفرهای طولانی، در کنار بازرگانان پارسی، هندی، و عرب، در اسکله قدیمی بندرعباس مشغول تبادل ادویه، ابریشم، و جواهرات هستند. نسیم دریا بوی نمک و عطر کالاهای شرقی را با خود می‌آورد، درحالی‌که کارگران محلی بسته‌های سنگین را به انبارهای گمرک حمل می‌کنند. این صحنه، تنها یک‌لحظه از زندگی پرجنب‌وجوش بندرعباس در دوره‌ای است که به‌عنوان پل فرهنگی و تجاری شرق و غرب شناخته می‌شد.
در آن روزگار، بندرعباس نه فقط یک بندر تجاری، بلکه شهری بود که محله‌هایش با ورود خارجی‌ها و مهاجران از لارستان و مناطق اطراف شکل گرفت. کشتی‌هایی که در مقابل شهر لنگر می‌انداختند، نه‌تنها کالا، بلکه ایده‌ها، فرهنگ‌ها، و حتی معماری جدیدی را به ارمغان آوردند. عمارت کلاه‌فرنگی، با سقف‌های بلند و پنجره‌های وسیع، نمادی از این تبادل فرهنگی بود که هنوز هم در بلوار طالقانی بندرعباس، یادآور آن دوران طلایی است.
این داستان، دعوتی است برای سفر به گذشته و لمس روح بندرعباسی که روزگاری جهان را به هم متصل می‌کرد. آیا آماده‌اید سوار بر کشتی تاریخ شوید و بندرعباس کهن را کشف کنید؟
لینک کوتاه: https://u.suru.ir/29
