شرکت هند شرقی هلند در سال ۱۶۲۳ دفتری در گامرون که امروزه به بندرعباس معروف است، تأسیس کرد. این دفتر به‌عنوان دفتر مرکزی بخش فارسی عمل می‌کرد. شرکت هند شرقی هلند از سال ۱۶۲۳ تا ۱۶۵۹ در اینجا مستقر بود. پس از آن، یک ناظر برای نظارت بر پایگاه تجاری شرکت تا سال ۱۷۶۵ باقی ماند. در گامرون، شرکت هند شرقی هلند پشم و عطر گل سرخ و از همه مهم‌تر، ابریشم خریداری می‌کرد. علاوه بر ادویه‌جات و پارچه‌های پنبه‌ای، شرکت هند شرقی هلند همچنین چینی، تریاک و آثار لاک ژاپنی را نیز به فروش می‌رساند. شاهان ایران در قرن هفدهم به شرکت امتیازهای تجاری اعطا کردند به‌ازای حمایت نظامی و فرصت فروش ابریشم به بریتانیایی‌ها و همچنین هلندی‌ها. گامرون دارای یک پادگان نسبتاً کوچک بود که شامل حدود ۲۰ کارمند اروپایی و ۲۰ کارمند ایرانی می‌شد.
پس از آنکه ساختمان اصلی به‌شدت در اثر زلزله‌ها آسیب دید، شرکت هند شرقی هلند در اواخر قرن هفدهم یک مهمان‌سرای جدید ساخته شد. گامرون در قرن هفدهم پایگاهی بسیار سودآور برای شرکت هند شرقی هلند بود. اما پس از سقوط پادشاهی ایران به دست افغان‌ها در اوایل قرن هجدهم، تجارت به حالت رکود درآمد. در سال ۱۷۶۶، شرکت هند شرقی هلند به دلیل رقابت بریتانیا ناچار شد تلاش‌های خود را در خلیج‌فارس رها کند.
این تصاویر مربوط به سال‌هایی حدوداً ۱۰۶۳ شمسی است، تقریباً بیش از ۳۴۰ سال قبل بندرعباس آن دوره را نشان می‌دهد.
این صفحه از جلد «سه سفر قابل‌توجه، از ایتالیا، یونان، لیفلند، مسکو» نوشته J.J. Struys در سال ۱۷۴۲ گرفته شده است. بااین‌حال، این تصویر به امضای کوئنرات دکر که در سال ۱۶۸۵ درگذشت، مزین شده است؛ بنابراین این چاپ باید مربوط به قبل از سال ۱۶۸۵ باشد.
باتوجه‌به اینکه اولین سفر کشتی نیوسنبرگ در سال ۱۶۶۵ انجام شد، این تصویر باید پس از آن سال کشیده شده باشد. به نظر نمی‌رسد که جایگاه هلندی‌ها در گامرون واقعاً به‌اندازه‌ای که در اینجا به تصویر کشیده شده است، بزرگ بوده باشد. خود ساختمان نیز به نظر نمی‌رسد که یک جایگاه غیرمحتمل شرکت هند شرقی هلند باشد.
