در کودکی بارها از افراد مسن محله شنیده بودم که هرگاه در سورو کسی مریض می‌شد، مجبور بودند بیمار را با چهارپایان و یا ماشین وانت به بندرعباس دکتر ببرند، آن روزها دکتر گارد، یا دکتر مصبا یا دکتر فایض و بعداً دکتر می‌دانی، از جمله دکترهایی بودند که در بندرعباس فعال بودند، اما مشکل تنها رفتن به دکتر نبود؛ بلکه آن روزها بیشتر پزشکان، برای شفای بیمار آمپول تجویز می‌کردند، و برای مردم سورو که کیلومترها با شهر بندرعباس فاصله داشتند، تزریق آمپول هم خود معضل بزرگی شده بود. 
 
 در چنین شرایطی، یکی از اهالی سورو، آقای عبدالرحیم دریازاده که در بهداری بندرعباس کار می‌کرد، و تزریق آمپول بخشی از کارایشان بود، مشکل بیماران سورو که نیاز به تزریق آمپول داشتند حل نمود، آقای عبدالرحیم دریازاده انسان متین، بزرگوار و مهربانی بود، هرگاه کسی نیاز به کمک داشت، بعدازظهرها بعد از اینکه از کار روزانه برگشته بود، با دوچرخه به در خانه بیمار می‌رفت و آمپول می‌زد، در مقابل این زحمتی که می‌کشید بعضی وقت‌ها مبلغ ناچیزی دریافت می‌کرد و اگر کسی توان مالی نداشت مجانی این خدمات را انجام می‌داد. 
 
 آقای عبدالرحیم دریازاده، از پیش‌کسوتان ورزش فوتبال در بندرعباس و سورو بود و سال‌های به‌عنوان بازیکن اصلی تیم فوتبال سورو، فعال بود همچنین آقای دریازاده از سال ۱۳۲۸ تا سال ۱۳۳۶ به مدت ۸ سال به شغل شریف معلمی در مدرسه دانشمند برای خدمت به مردم سورو مشغول بود. 

لینک کوتاه: https://u.suru.ir/7

 آقای دریازاده و چهره مهربانش، برای آن‌هایی که ایشان را از نزدیک می‌شناختند، چهره ماندگاری است که از خاطراتشان نخواهد رفت.