مردم جنوب ایران ارواح و اجنه را در قالب بادهایی ناپیدا تصور می‌کنند. هر فردی که گرفتار این بادها شود، به جمع «اهل هوا» می‌پیوندد؛ گروهی که ارتباطی خاص با این نیروهای نادیدنی دارند. همان‌گونه که انسان‌ها دارای صفات نیک و بد هستند، بادها نیز می‌توانند خیرخواه یا آسیب‌زننده باشند. پیشینهٔ این باور به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد، به دورانی که روابط تجاری میان جنوب ایران و سواحل آفریقا رونق فراوان داشت و موجب تبادل فرهنگی و شکل‌گیری این جهان‌بینی شد.
 شاید این پرسش برای شما نیز پیش بیاید که چه کسانی بیش از دیگران در معرض گرفتار شدن در دام بادها قرار دارند؟ اگر این سؤال را پنجاه سال پیش مطرح می‌کردید، پاسخ مشخص بود: ماهیگیران سیاه‌پوست و زنانی که در باغستان‌ها کار می‌کردند. اما با گذر زمان، دیگر تنها افراد کم‌بضاعت و سیاه‌پوست درگیر این پدیده نبودند؛ این موضوع به‌تدریج جنبه‌ای ارثی یافت و افراد مرفه و غیر سیاه‌پوست نیز در زمرهٔ کسانی قرار گرفتند که اسیر بادها می‌شدند.
 بادها انواع گوناگونی دارند، از جمله: زار، نوبان، مشایخ، باد جن، لیوا و ام‌الصبیان.

لینک کوتاه: https://u.suru.ir/1e