بندرعباس، شهری ساحلی در جنوب ایران، به دلیل تنوع قومی و فرهنگی‌اش، گنجینه‌ای از آداب، زبان‌ها و طعم‌هاست. جمعیت این شهر از اقوام پارسی، عرب، بلوچ، آفرو-ایرانی، بندری‌زبان و مهاجرانی از شبه‌قاره هند و شرق آفریقا تشکیل شده است. این تنوع، نتیجه قرن‌ها تجارت دریایی در خلیج‌فارس است که بندرعباس را به مرکزی برای تبادل فرهنگ‌ها تبدیل کرده است.
گویش بندری، ترکیبی از فارسی با واژگان عربی، هندی و سواحیلی، نشان‌دهنده تاریخ چندفرهنگی شهر است. موسیقی سنتی بندرعباس نیز با سازهای کوبه‌ای و آوازهای گروهی، ریشه در ریتم‌های آفریقایی و عربی دارد. سبک‌هایی مانند زار و لِوا که در مراسم عروسی و آیین‌های مذهبی اجرا می‌شوند، جلوه‌ای از این میراث غنی هستند.

آشپزی بندرعباس، باتکیه‌بر غذاهای دریایی، ادویه‌های تند، تمرهندی و خرما، یکی دیگر از جلوه‌های فرهنگی این شهر است. غذاهایی مانند میگوپلو، ماهی کبابی و خورشت قلیه‌ماهی، با طعم‌های ترش‌وشیرین و استفاده از میوه‌های گرمسیری، از دیگر مناطق ایران متمایزند. این غذاها نه‌تنها شکم را سیر می‌کنند، بلکه داستان سفرهای دریایی و تبادلات فرهنگی را روایت می‌کنند.
بندرعباس، با جشنواره‌های پرشور، موسیقی زنده و غذاهای لذیذ، دعوتی است برای تجربه یک فرهنگ پویا که در هر گوشه‌اش، نشانه‌ای از تاریخ و تنوع دیده می‌شود.

لینک کوتاه: https://u.suru.ir/22