شندستم که ماهی هووری فرو افتاد در سرگشته توری
بگفت ای آه و ای افسوس انگار شدم در دام صیادان گرفتار
تقلا کرد تا شاید تواند زقید تور خود را وا رهاند
ولیکن چشمه کوچک بود و بس تنگ و میزد بر گلویش بیشتر چنگ
به تورش گفت آن بیچاره ماهی که از جان من مضطر چه خواهی
مرا در چنگ خود کردی گرفتار بیا دست از من بیچاره بردار
ببین کوچکتر از سن شبابم نه لایق بهر خوردن نه کبابم
مرا در دل هزاران آرزوهاست امیدم انتهای مرز دریاست
ولی افسوس در عین جوانی تو پایان میدهی این زندگانی
همی دانم کزین دام نهانی نماند از تنم جز استخوانی
سکوت تور با این جمله بشکست که ما را از چه اینسان میکنی پست
نه من اینجا به پای خویش هستم یکی صیاد داد این کار دستم
مرا تقدیر بد اینجا کشانده چو رهزن در دل دریا نشانده
از اول من نخی تک رشته بودم چو کاغذ بی خط ننوشته بودم
مرا صیاد طماعی چنین کرد هزاران چون تو را نقش زمین کرد
من از اول چنین تنها نبودم رها در داخل دریا نبودم
مرا هم دوستانی بود همراه ز صبح زود تا وقت شبانگاه
به روزی صید ما از حد فزون کرد دل صدها هزاران چون تو خون شد
چو شد پر، لنج صیاد طمعکار فقط من بودم و ماهی بسیار
مرا از دوستان خود جدا کرد به چاقویی مرا دریم رها کرد
از آن پس تور سرگردان شدم من درون آبها حیران شدم من
هزاران ماهی اندر دام من شد سیه از ناله ها ایام من شد
نگه کن بین تو خیل مردگان را هزاران ماهی پیر و جوان را
ندارم چاره ای جز غصه خوردن ندارم مقصدی جز ره سپردن
دعا کن گوفه ای توری بیاید مرا از این جهنم در رباید
در این دم تور ساکت شد که شاید جوان ماهی به تصدیقش درآید
ولی افسوس این دردانه ماهی نبودش جان که برتابد نگاهی
چکید از چشم او اشک سیاهی کشید از عمق جان خویش آهی
(غ-آزادی) برگرفته از نشریه ماهیگیران
