افسانه‌ی «جَهله به گُند» - نگهبان گذرگاه‌های تاریک

جَهله به گُند مردی است قد بلند که پاهایی بلند و بیضه‌هایی به بزرگی جهله [نوعی کوزه بزرگ و کروی شکل با ماهیت غیرایستا] داره. جهله به گند، اغلب در دربندها و کوچه‌ها و گذرگاه‌ها می‌ایسته، در حالی که پاهای خودش رو در دو جانب کوچه یا گذرگاه گذاشته و بیضه‌هاش رو در وسط آویزون و معلق می‌کنه، طوری که بیضه‌های بزرگ اون، راه رو به روی عابر می‌بنده.

هر کسی که از اون نترسه می‌تونه به راحتی از زیر پاهاش عبور کنه ولی هر کسی که بترسه با دیدنش غش می‌کنه و از حال می‌ره و جهله به گند، بیضه‌های خودش رو، روی اون شخص میندازه و اون رو می‌کشه.